Boşuna dememişler "Kalbim Ege'de kaldı" diye...
Başını alıp gitmek lazımmış bazen bu yorgun şehirden. Gitmek ve hatta dönmemek gerekmiş bazen.
Ama ne yazık, kökümü salmışım İstanbul toprağına, dönmek gerek.
Döndüm.
Gülümsememe sakladım o güzelim gökyüzünü. Şimdi hadi bak dur çevrene var mı böylesi?
Derin bir nefes... Gökyüzü, ay, deniz. Rakının tadı bir başka...
Ah be Bodrum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder